-
1 rzucać
rzucać (-am) < rzucić> (-cę) piłkę, kamień werfen; rodzinę, chłopaka verlassen; palenie, studia aufgeben; uwagę fallen lassen; (ciskać) schleudern; hin und her werfen;rzucało samochodem das Auto wurde durchgerüttelt;rzucać kotwicę MAR vor Anker gehen, Anker werfen;rzucać cień einen Schatten werfen (a fig);rzucać spojrzenie k-u jemandem einen Blick zuwerfen;rzucać czary na k-o jemanden verhexen;losy rzuciły go tu es hat ihn hierher verschlagen;rzucać na kolana fig in die Knie zwingen;nie rzucać słów na wiatr sein Wort halten;rzucać się na ziemię sich auf den Boden werfen;rzucać się na łóżko sich aufs Bett werfen;rzucać się na k-o sich auf jemanden stürzen, jemanden angreifen;rzucać się do drzwi zur Tür stürzen;rzucać się do ucieczki die Flucht ergreifen;rzucać się pod pociąg sich vor den Zug werfen;rzucać się na szyję k-u jemandem um den Hals fallen;rzucać się sobie w ramiona sich in die Arme fallen;rzucać się w oczy in die Augen springen, auffallen;rzucać się ryba zappeln;rzucać się fam. aufmüpfig sein;rzucać grochem o ścianę fig gegen eine Wand reden;rzucać kłody pod nogi k-u jemandem Steine in den Weg legen;rzucać okiem (na A) einen Blick werfen (auf A) -
2 rzucać
I. vtrzucić kotwicę Anker werfen, vor Anker gehenrzuć broń! mil Waffe fallen lassen!\rzucać monetą mit der Münze werfenrzucić okiem na coś auf etw einen Blick werfenrzucić czar/urok na kogoś jdn behexenrzucić podejrzenie na kogoś auf jdn einen Verdacht werfen [ lub fallen lassen]\rzucać oskarżenia pod czyimś adresem jdm Vorwürfe an den Kopf werfenIII. vr1) ( miotać się) sich +akk hin und her werfenrzucać się na łóżko sich +akk aufs Bett werfen3) (pot: oburzać się)nie rzucaj się! reg dich ab! ( fam)4) ( ściskać kogoś)\rzucać się komuś na szyję jdm um den Hals fallen5) ( napadać)rzucić się na kogoś z nożem sich +akk auf jdn mit einem Messer werfen [ lub stürzen], jdn mit einem Messer angreifen6) ( odskakiwać)\rzucać się do ucieczki die Flucht ergreifen -
3 rzucić
rzucać (-am) < rzucić> (-cę) piłkę, kamień werfen; rodzinę, chłopaka verlassen; palenie, studia aufgeben; uwagę fallen lassen; (ciskać) schleudern; hin und her werfen;rzucało samochodem das Auto wurde durchgerüttelt;rzucać kotwicę MAR vor Anker gehen, Anker werfen;rzucać cień einen Schatten werfen (a fig);rzucać spojrzenie k-u jemandem einen Blick zuwerfen;rzucać czary na k-o jemanden verhexen;losy rzuciły go tu es hat ihn hierher verschlagen;rzucać na kolana fig in die Knie zwingen;nie rzucać słów na wiatr sein Wort halten;rzucać się na ziemię sich auf den Boden werfen;rzucać się na łóżko sich aufs Bett werfen;rzucać się na k-o sich auf jemanden stürzen, jemanden angreifen;rzucać się do drzwi zur Tür stürzen;rzucać się do ucieczki die Flucht ergreifen;rzucać się pod pociąg sich vor den Zug werfen;rzucać się na szyję k-u jemandem um den Hals fallen;rzucać się sobie w ramiona sich in die Arme fallen;rzucać się w oczy in die Augen springen, auffallen;rzucać się ryba zappeln;rzucać się fam. aufmüpfig sein;rzucać grochem o ścianę fig gegen eine Wand reden;rzucać kłody pod nogi k-u jemandem Steine in den Weg legen;rzucać okiem (na A) einen Blick werfen (auf A)
См. также в других словарях:
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego
noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… … Słownik frazeologiczny
